Griekenland: 3696 vakanties Griekenland: 35323 hotels

Actueel: Hoe beleven toeristen hun vakantie in Griekenland?

Door Jorgos Nikolidakis van De Griekse Gids.

Griekenland is het meest “hotte” item momenteel in de media, pak de grote bladen en kranten erbij, het gaat alleen maar over Griekenland en de schuldencrisis. Ook op Facebook en Twitter domineert het Griekse nieuws met allerlei reacties, waar iedereen wat te zeggen heeft. Mensen die op het punt staan om een vakantie naar Griekenland te boeken aarzelen. Ze twijfelen, ze willen wel graag naar Griekenland, maar wat als er “iets” gebeurt? Tijd dus om mijn bevindingen van mijn eerste 48 uur in Griekenland met jullie te delen.

Maandag 29 juni:
Vroeg in de nacht vertrek ik vanaf Schiphol naar Santorini. Vooraf pin ik wat extra geld, je weet maar nooit, logisch toch met alles wat je in Nederland hoort? Het vliegtuig is helemaal vol en de sfeer in het vliegtuig is zoals het hoort, vakantieachtig; lachende mensen, jongeren, ouderen, gezinnen met kleine kinderen. Een paar uur later landen we op het zonnige eiland.

Nadat ik mijn koffer pak loop ik naar buiten om een taxi te nemen. Ik moet eerst naar de haven want mijn eerste bestemming is het eiland Ios (ios) dat net boven Santorini ligt en om daar te komen moet ik de boot vanaf Athinios, de haven van Santorini nemen.

Het is een aparte dag, want voor het eerst mogen Grieken maar maximaal €60 pinnen bij de bank. Kans voor mij, om met taxichauffeur (Nikos) te praten en hem van alles en nog wat te vragen. Hij vertelt me dat het met het toerisme op Santorini heel goed gaat, maar dat hij het jammer vindt dat dit zich juist nu, precies aan het begin van het zomerseizoen afspeelt. De eerste vraag die ik hem stel is over de pinautomaten en of ze het doen? “Ik kom net van het dorpje Oia en ik had een jong stel Zweden bij me dat wilde pinnen. Ik bracht ze bij een pinautomaat en ze pinden gewoon €200. Alle toeristen kunnen gewoon pinnen, het zijn de Grieken die er maar €60 mogen afhalen”. Al gauw gaat ons gesprek over de politiek en over Tsipras en het referendum. Ook hij weet het niet, maar blijft optimist zegt hij. Twintig minuten later arriveren we aan de haven, het is superdruk, niet normaal. Honderden toeristen komen en gaan. Het zijn vooral eilandhoppers want vanaf hier kun je naar allerlei Cycladen eilanden, Piraeus of Kreta. Een ticket had ik vooraf niet gekocht. Ik loop een van de vele reiskantoren binnen en koop een ticket en ga op de boot wachten die een kwartiertje later verschijnt. De situatie is niet anders dan in vorige jaren, het is Griekenland zoals ik Griekenland ken. Eenmaal op de boot gestapt zie ik op televisieschermen van de boot Junkher praten, het geluid staat uit, ik kan niet horen wat hij zegt. Een half uur later ben ik op Ios. Het eerste wat ik doe is naar het pinautomaat van de haven lopen om te pinnen, gewoon om te kijken of het lukt. Er staat niemand voor me en ik haal er €200 af, zonder probleem. Op de terrasjes aan de haven zitten toeristen een hapje te eten en te drinken. De sfeer is super gemoedelijk, echt Grieks dus.

Nadat ik mijn spullen naar de kamer van het hotel heb gebracht in Chora, de hoofdstad van Ios, loop ik de smalle steegjes van het witgekalkte stadje in. SCHITTEREND! De winkeltjes zijn open, overal lopen toeristen en Grieken rond. Opeens zie ik een groep oudere Grieken bij een delicatessenwinkeltje zitten. Ze zien me met de camera’s lopen en vragen aan me “Van welke televisiezender ben jij?” Ik vertel ze dat ik van de Griekse Gids uit Nederland ben en dat ik op het eiland ben gekomen om foto’s te maken en een filmpje op te nemen. De eigenaar van het delicatessenwinkeltje wil me lokale specialiteiten laten proeven, die kans laat ik natuurlijk niet voorbijschieten. Ik krijg een stoel en ga bij ze zitten. Ik vraag aan ze hoe ze de hele toestand beleven. “Zijn ze depressief of ongelukkig?”, vraag ik me af. De oudste van hen neemt het woord “Het probleem is vooral in Athene. Wij op de eilanden zullen het ook misschien moeilijk krijgen, maar wij zullen het, wat er ook gebeurt, nooit heel slecht hebben. Toeristen zullen blijven komen en we kunnen zelfvoorzienend zijn qua voeding. Heb je onze lekkere geitenkaas bijvoorbeeld eens geproefd?”. De mensen lijken gelukkig, natuurlijk kan ik niet hun gedachten lezen. Naast het delicatessenwinkeltje is een minimarket en de eigenaar daarvan is inmiddels ook bij ons groepje komen staan. Hij wil me de verschillende lokale kaassoorten tonen, ik loop de winkel in en ga filmen. Ook laat hij mij de lekkere lokale honing zien en geeft me als geschenk een vaasje mee! Ik neem afscheid, en bedank ze voor de reuze gastvrijheid. Van de eigenaar van de delicatessenwinkel krijg ik ondertussen een flesje water mee voor onderweg.

Op Ios heb ik een aantal afspraken staan met mensen die ik in januari 2015 op de vakantiebeurs in Utrecht had ontmoet. Een van hen, Dimitris, eigenaar van een pub (Slammer) wil me twee dagen lang met zijn auto overal brengen om de belangrijkste bezienswaardigheden te tonen.

Even later zitten we in de auto richting de beroemdste badplaats van het eiland, Mylopotas, dat een paar kilometer van de hoofdstad ligt. Onderweg komen we tientallen jonge toeristen tegen, sommige te voet, anderen op quads of brommertjes. Dimitris vertelt me dat het eiland super populair is onder jongeren. Het zijn vooral Franse jongeren, Scandinavische jongeren, Canadezen en Australiërs. “Geen Nederlanders?” vraag ik aan hem waarop hij antwoordt: “Ze zijn er wel maar het zijn er niet zo veel. Vroeger toen mijn vader nog de zaak had barste het van Nederlandse jongeren. Mijn vader vertelde me dat vroeger ook jong oranje was gekomen met de broertjes de Boer etc. Mijn vader heeft veel Nederlandse vrienden, vorige week nog, waren kennissen van vroeger hem komen bezoeken.”

Ondertussen zijn we aan het strand van Mylopotas aangekomen, wat een leuk zandstrand! Dit is het strand waar iedereen van houdt, het is ruim in een schitterende baai waar allerlei hippe zaken zijn en twee campings. Het is vrij druk, volgens mij is er niemand die zich hier met de crisis bezighoud, en terecht, dit is genieten. ’s Avonds spreek ik met Dimitris in Chora af, we gaan bij zijn Australische schoonzus eten, zij heeft een restaurant met een dakterras in het centrum, “Sally’s” genaamd. Wat een gezellig stadje is dit ’s avonds en ’s nachts. Overal zie je blije mensen, overal zie je drukke terrasjes. Opeens realiseer ik me hoe anders de situatie is dan gisteren toen ik nog Nederland was en toen ik nog niet wist wat ik zou tegenkomen. Iedereen betaalt overal, iedereen krijgt normaal wisselgeld terug, iedereen kan pinnen, iedereen is in vakantiestemming en de Grieken zijn, zoals altijd, had ook niet anders verwacht, super gastvrij!

Het is inmiddels vrij laat en met een goed gevoel ga ik naar mijn hotel om te slapen. Nee toch niet, eerst nog het nieuws van de Nederlandse kranten lezen op internet. Had ik dat dus maar niet gedaan, wat een negatieve berichtgeving zeg! Gelukkig zijn er nog buitenlandse kranten waar je de waarheid kunt lezen. Als je hier bent, dan besef je hoe er door de Nederlandse media gelogen wordt. Men schrijft maar wat en al het nieuws is gebaseerd over wat er op het Syntagmaplein in Athene gebeurt.

Dinsdag 30 juni:
Ik wordt heel vroeg wakker en kijk uit het raam naar de stad. Wat een plaatje! Je wordt er gelukkig van. De witte huisjes en kerken op de heuvel, de blauwe hemel. Ik besluit om in de ochtend een goede lange wandeling te maken; Rond het stadje, naar de haven, naar allerlei stranden en opgravingen. Wat een vrijheid voel je als dit hier doet. Weg van de stress, weg van de negatieve berichtgeving in Nederland. Alleen al daarvoor moet je naar Griekenland komen, wat een gevoel!

De wandeling was schitterend, aan de haven heb ik bij een terras een lekkere frappé besteld en naar de bootjes zitten kijken die aanmeren of voorbijvaren. Ook veel zeilbootjes met allerlei vlaggen van allerlei landen. Wat een plezier hebben die mensen realiseer ik me opeens, hier is niemand met de crisis bezig.

Begin van de middag word ik opgehaald door Dimitris, we bezoeken het graf van Homerus in het noorden van het eiland en dan enkele rustige badplaatsen in het oosten en het zuiden van het eiland. Het gebied Manganari is magisch, 5 fantastische baaitjes naast elkaar en met uitzicht op Santorini. Ik raak in gesprek met een Engelsman die hier surfmateriaal verhuurt. Hij is 37 jaar in Griekenland en is ‘very happy in Greece’. Ook voor hem gaat het leven door.

In de auto vraag ik aan Dimitris of er criminaliteit op het eiland is. Hij begint spontaan te lachen, “ben je gek?” zegt hij. Gisterennacht was een Australische klant en tevens vriend van ons straalbezopen op een bankje in slaap gevallen en zijn portemonnee en telefoon lag naast hem op de grond. Een voorbijganger pakte zijn portemonnee en telefoon en stak het weer in zijn binnenzak terug. Het verhaal heeft Steve zelf aan mij verteld! Jorgos, hier wordt nooit gejat!” Ik had ook niet anders verwacht maar als je dan aan de reacties van mensen in Telegraaf leest alsof de Grieken één of ander boevenvolk is, daar wordt je niet happy van. Gelukkig heeft Griekenland een grote aanhang in Nederland, de Griekenland liefhebbers, want voor mij zijn het dit geen Griekenland liefhebbers meer, maar echte Grieken! Daarom wordt ik ook heel gelukkig van de reacties op www.facebook.com/degrieksegids die door Nederlanders geplaatst worden, deze steun heeft Griekenland en wij Grieken erg hard nodig. ’s Avonds gaan we terug naar Mylopotas naar een vistaverne aan het water. Mensen van het toerisme comité willen mij zien en spreken, zo ook de loco burgemeester. Wat een groep leuke mensen! Ze willen weer de Nederlandse toeristen terug hebben die massaal in de jaren '70 en '80 naar Ios kwamen. Ik beloof ze dat ik mijn best ga doen want dit eiland is, voor zowel jong en oud, schitterend.

Woensdag 1 juli
Het eerste wat ik doe is in de hotelkamer dit artikel schrijven. Inmiddels heb ik niet eens meer zin om de Nederlandse media te lezen, dus als er iets vannacht is gebeurd, dat weet ik niet eens. Ik ben het beu, ik ben blij dat ik hier ben. Ik vraag het aan de hoteleigenaar maar volgens hem is er geen nieuws.

Mijn verblijf de twee dagen is voortreffelijk verlopen. Vanavond neem ik de boot naar het piepkleine eiland Folegandros, waar ik eveneens twee nachten zal slapen. Naar welk eiland ik daarna ga weet ik nog niet. Ik ga gewoon genieten!