Athene met kinderen

Door Marleen Velhorst

Op een dag heb ik het volgende bericht in mijn mailbox; “We willen graag in één dag wat van Athene zien en bij voorkeur doen we dat te voet. Graag zien we je voorstel tegemoet.
Ps 1; we zijn een groep van 30 personen, waarvan 20 kinderen tussen de 6 en 12, dus het moet wel kindvriendelijk zijn.
Ps 2; Kun je een echte Griekse lunch regelen voor de hele groep?”

Een mailtje als deze maakt mijn dag, dit vind ik zo leuk om te doen, een wandeling samenstellen die aansluit bij de wensen van een groep. Ik mail een voorstel waar gelukkig enthousiast op gereageerd wordt, dus op een zonnige dag in oktober verwelkom ik 30 Nederlanders in Athene.

Natuurlijk beginnen we eerst met koffie en limonade op  één van de vele terrassen aan de autovrije Adrianou. Het zonnetje en het fantastisch uitzicht op de oude markt en de Akropolis zorgen ervoor dat de consumpties extra lekker smaken.
Als iedereen zijn drinken op heeft én naar het toilet is geweest, gaan we beginnen!

Vanaf het terras lopen we langs de opgravingen van Kerameikos naar Gazi. Deze voormalige gasfabriek in de gelijknamige wijk, heeft een leuk museum, speciaal voor kinderen.
In de oude fabrieksgebouwen kun je precies zien hoe het gas gemaakt werd. De machines staan er nog en grote zwart/wit foto’s aan de muur maken duidelijk hoe het er eerder aan toe ging in deze fabriek.

Met name de foto’s van de arbeiders die bij de warme ovens werken maken indruk op de kids en ze zijn het er allemaal over eens dat het toch echt geen pretje moet zijn geweest om hier te werken.

Als we het museum hebben gezien lopen we door het levendige Monastiraki met zijn mengelmoes van tweede hands winkeltjes en toeristenshops.
Alle kinderen hebben van hun ouders 5 euro gekregen waar ze iets leuks voor mogen kopen, dus die duiken de eerste de beste souvenirshop in die we tegenkomen. Hier helpen geen smekende, biddende of dreigende ouders aan.
Het duurt even maar uiteindelijk komen we dan toch uit bij het Monastiraki plein, waar we een moment genieten van, en dansen op, de klanken van vrolijke reggae-muziek van een lokaal bandje dat dit plein als hun podium heeft uitgezocht.

Dan gaan we door naar de centrale markt. Hier vergapen de kinderen zich aan de kunstig uitgestalde vissen. De vleesafdeling is even wennen, want die ziet er toch wat anders uit dan de slager in Nederland. Hier geen keurige rijtjes met gehaktballen, tartaartjes en kipfilets. Hier hangt het hele beest in zicht, soms inclusief kop, en wordt er op verzoek een stuk afgesneden.

Dan is het tijd om, als een echte Griek, te leren om zonnebloempitten te eten. Deze zitten namelijk nog in de schil die je eerst moet openen. Dat doe je door de pit overdwars tussen je tanden te zetten en er zachtjes op te bijten, als het goed is springt dan de schil openen en kun je de pit die er in zit opeten. Het vergt enige oefening, het levert een aantal leuke foto’s op, maar dan lukt het de meesten toch wel.

We steken de drukke Athinas over en gaan naar het wijkje Psiri.
Hier smullen de kinderen van het verhaal van de Koutsavakides, een bende die Psiri, ergens in de  19de eeuw, terroriseerde. De bendeleden waren te herkennen aan hun grote snorren, hun schoenen met hele spitse punten en hun jassen die ze maar met één arm in de mouw droegen, zodat ze deze heel snel uit konden doen als ze weer eens moesten vechten. De autoriteiten durfden  aanvankelijk niets tegen de Koutsavakides te doen. De bende werd uiteindelijk gestopt  toen een toenmalige minister besloot om hen te laten merken wie er de baas was door hun indrukwekkende snorren en de spitse punten van hun schoenen af te knippen!
En het hielp, van een gevaarlijke bende veranderden de Koutsavakides in makke lammetjes.
Dit verhaal wordt door middel van graffiti uitgebeeld in één van de straatjes van Psiri.

We dwalen wat door de autovrije straatjes van Psiri en dan is het tijd voor de lunch.
Ik heb gereserveerd bij een taverna in Psiri, die een grote tuin achter heeft waar je rustig kunt zitten. Hier kunnen de kinderen spelen zonder dat de ouders bang hoeven te zijn dat ze de straat oplopen. Wel zo relaxt, voor beide partijen.
Naast de tuin is de belangrijkste reden dat ik hier gereserveerd heb dat het eten van een prima kwaliteit is, alles is zelfgemaakt. Deze taverna wordt met name bezocht door de Grieken zelf, voor mij het belangrijkste bewijs dat het eten goed is, want Grieken zijn heel kritisch als het gaat om eten.

De ouders bestellen verschillende gerechten die op het midden van de tafel worden geserveerd, zodat een ieder van alles wat kan proeven. De kinderen smullen van huisgemaakte frietjes, Griekse gehaktballetjes en komkommer/tomatensalade.
Na de lunch is het tijd geworden voor de grote klim. Want je kunt natuurlijk niet in Athene zijn geweest en dan de Akropolis niet hebben gezien. En die ligt hoog, op één van de hoogste punten van de stad. Dus dat betekent klimmen!

De trapstraatjes van de Plaka voeren ons naar boven. Tot groot vermaak van de kinderen lopen ook twee straathonden met ons mee omhoog. Eenmaal boven worden we beloond met een schitterend uitzicht over Athene. We lopen naar de kassa van de Akropolis waar het, zoals vaak ’s middags, lekker rustig is. Het entreegeld valt alleszins mee, omdat iedereen tot 18 jaar gratis naar binnen mag.
Ik laat de groep de Akropolis alleen bezoeken en spreek met ze af op een terrasje beneden, zodat een ieder in zijn eigen tempo de indrukwekkende tempels kan bekijken.

De gezinnen met de jongste kinderen zijn als eerste weer beneden. Die hebben alle tijd voor een lekker ijsje.
Als de groep weer compleet is lopen we via de Nationale Tuin, de voormalige paleistuin, naar het parlementsgebouw voor het laatste hoogtepunt van vandaag; het wisselen van de wacht.

Ieder uur vindt er een wisseling van de in traditioneel uniform gehulde wachters plaats. Deze ceremonie, waarbij de wachters, als een soort verstilde dans, een aantal passen gelijktijdig uitvoeren, spreekt de kinderen aan. Ik zie dat sommigen van hen de passen stiekem nadoen of uitgebreid aan hun ouders laten zien welke passen de wachters precies uitvoerden.

En dan zit deze dag er op voor de groep.
Volgens mij hebben ze genoten van een dagje Athene, want ik zie 30 opgetogen gezichten de bus instappen die hen terugbrengt naar hun accommodatie.

Marleen Veldhorst
www.agemcalledathens.nl