De Griekse Gids interviewt Ingeborg Beugel (Deel 3)

Lees ook deel 1 van het interview » en deel 2 van het interview »

Deel 3: De ontmoeting met Griekenland

Door: Jorgos Nikolidakis - De Griekse Gids

Journalist Ingeborg Beugel was voorheen correspondent op de Balkan, met standplaats Athene; ze was daarna o.a. verslaggever bij het actualiteitenprogramma Netwerk en documentaire programmamaker bij de IKON. Wij kennen Ingeborg als iemand die het in de media flink voor het Griekse volk heeft opgenomen. Ze is een echte Griekenlandkenner en ze heeft een huis op het Griekse eiland Hydra. Genoeg redenen om meer over haar te willen weten, want: “ Wie is Ingeborg Beugel eigenlijk?

Het huis van Ingeborg op Hydra

Ben je op Hydra blijven wonen?
In eerste instantie wel. Ik kreeg veel hulp van mijn Griekse buurvrouw. Met kleine kinderen op een autoloos Grieks eiland is ideaal. Paradijselijk. Geen gedoe met verkeer, crèches, kinderen met de auto ergens naar toe moeten brengen. Geen gerace en geren. Als ik kijk naar jonge moeders in Amsterdam met hun onmogelijke dagprogramma’s, dan word ik stante pede doodmoe bij het idee alleen al. Ik kreeg alles bij elkaar twee au pairs uit Nederland, kanjers van meiden die ons huishouden buitengewoon goed bestierden, of ik er nu wel of niet was. Ik moest toen veel naar Voormalig Joegoslavië, naar de oorlog, op reportage. Meestal ging ik voor een week weg, maar kwam wegens de oorlog vaak pas drie weken later thuis, omdat ik ergens was opgehouden, vastgelopen. Zo gaat dat in oorlogen. Zeker in burgeroorlogen. De Grieken op het eiland waren lief en behulpzaam, zonder hen had ik het niet gered. In het begin, toen we op Hydra kwamen wonen, waren veel Grieken een beetje wantrouwig jegens mij: ik was wel erg blond, erg geëmancipeerd en had een erg grote mond tegen mannen. Maar nadat Michalis ons zo acuut had verlaten - een doodzonde in de Griekse cultuur waarin de familiebanden heel sterk zijn - heb ik veel respect gekregen. Ondanks alle ellende, gaven ze me het gevoel een koningin te zijn. Dat maakt sterk.

In 1995 kwam je plotseling weer in Nederland wonen, hoe kwam dat?
Brandpunt, niet veel later KRO Netwerk, bood me een prachtige baan als verslaggever aan. Ik verhuisde in de zomer van Srebrenica. Na Srebrenica wilde ik niets meer met die oorlog te maken hebben, ik was er klaar mee. En: de lagere school op Hydra was voor de kinderen prima, maar de middelbare school daar zag ik niet zitten. Mijn kinderen waren heel jong omdat ik ze slechts tweetalig Grieks-Engels had opgevoed. Voor Netwerk was het loeihard werken, met onregelmatige tijden, en veel reizen. Ik ben geen doorsnee moeder geweest, meer een afwezige moeder. Mijn motto voor opvoeden was en is: liefdevolle verwaarlozing.

Wat doe je momenteel?
Tot april vorig jaar was ik in vaste dienst bij de omroep, heel lang bij de KRO en de IKON. Ik maakte reportages en documentaires. Nu ben ik freelancer. Op dit moment schrijf ik een nogal autobiografische roman,’Total Facelift’, die in september zal uitkomen. Na vijf jaar af en aan schrijven, de grootste bevalling ever. Veel van wat ik je nu vertel komt ook in dat boek voor. En ik ben bezig met een documentaire over de menopauze. Dat is een onderschat sociologisch fenomeen in onze maatschappij. Nog nooit waren er zoveel Nederlandse vrouwen - 1.3 miljoen - in de menopauze. Omdat de meeste ooit zijn gaan werken, zijn ze nu meer dan ooit zichtbaar in de publieke ruimte, ze zitten niet meer onzichtbaar thuis, verstopt achter het fornuis. Het is ondanks de drie emancipatie golven nog steeds een taboe, hoog tijd om te doorbreken. Veel vrouwen krijgen tegenwoordig laat kinderen, waardoor pubers opeens op grote schaal te maken hebben met moeders in de overgang: een explosieve hormonale cocktail. Ik realiseer me dat ik in mijn werk dikwijls op een of ander manier taboes doorbreek. Mijn serie over de Tokkies was een hit, want nog nooit was iemand met een camera zo dicht bij een asociale familie geweest. In mijn series Geloof,Seks&(Wan)hoop deel 1 en 2, ging het over moslims en seks, en over seksverslaving, dat alles heeft veel stof doen opwaaien. Mijn documentaire over de schuldvraag van Nederland wat betreft Srebrenica viel ook niet bij iedereen in goede aarde. Maar ik sta altijd vierkant achter wat ik maak, anders begin ik er niet aan.

Je bent weg uit Griekenland, toch ben je nog steeds druk met Griekenland.
Ik ben voortdurend bezig mensen wakker te schudden en op een andere manier te laten kijken naar en te laten denken over Griekenland. Ik spreek veel in radio en tv programma’s over Griekenland en word ook uitgenodigd voor debatten, lezingen en bijeenkomsten met als thema: de crisis in Griekenland.

Vertel eens wat over het eiland waar je woont, Hydra
Hydra is bereikbaar via Pireus met de Flying Dolphin, een draagvleugelboot, een loeiende mug op zee. In de winter gaat hij maar drie keer per dag, door storm vaak helemaal niet. Vroeger voeren er dagelijks grote boten die altijd kwamen, hoe erg een storm ook was. Jammer genoeg zijn deze trips door de grote bootmaatschappijen afgeschaft, wegens te weinig passagiers buiten het seizoen. Dat heeft een impact op de lokale economie: in de winter komt niemand meer, omdat iedereen bang is om vast te komen zitten. Zo verandert het dorp in een piepklein spookstadje. Treurig. Ik vind Hydra één van de mooiste eilanden van Griekenland. Toen ik er woonde heb ik half Amsterdam over de vloer gehad. Meestal mensen die zeiden: ‘We komen eerst een paar dagen bij jou, dan gaan we eilandhoppen’. Maar na een paar dagen elders belden ze dan smekend op. Of ze terug mochten komen. De enige vervoersmiddelen die lawaai maken zijn de twee kleine vuilniswagentjes van de gemeente die alleen maar op EEN weg heen en weer kunnen rijden, de watertaxi’s die vooral in de zomer van strand tot strand varen, en de luid klepperende ezels die voor het transport van de meeste dingen zorgen. In de zomer is het druk. Ik kom liever in januari, mei, juni, september of oktober, want dan heb ik het eiland meer voor mezelf.

Je hebt daar een huis, is dat in het stadje zelf?
Nee, het is in Kamini, vlakbij het tweede haventje, dat ik overigens nog mooier vind dan het eerste haventje. Het ligt ten westen van de stad op tien minuten lopen vanaf het dorp. Wat betreft mijn huis, stel je daar niet te veel bij voor. Ik heb niet veel geld, het is een opgepimpt hippiehuis met charme en karakter. De meeste meubels zijn van de straat en de vlooienmarkt. Het huis verhuur ik in de zomer, anders kan ik het niet behouden. Vooral aan kennissen en vrienden, soms ook aan andere mensen. Het heeft geen afwasmachine, bad, internet, dat soort dingen. Het is vrij primitief. In de zomer maakt het niets uit, want je leeft buiten, in de patio of op het grote terras met uitzicht op zee.

Ik hoorde dat vele bekenden regelmatig naar Hydra kwamen, klopt dat?
Hydra was altijd een geliefd eiland voor beroemdheden, die meestal incognito en onzichtbaar rondlopen. In de jaren vijftig kwam de toenmalige Griekse koningin dikwijls. Melina Mercouri was ooit voor Hydra wat Brigitte Bardot voor St. Tropez was. Leonard Cohen heeft hier een huis. Zelfs Joan Collins en de man die Ridge Forrester in The Bold and The Beautiful speelt, hebben hier rondgestruind. Tot grote schande van Griekenland en de Griekse regering heeft Milosevic zijn laatste vakantie in 1998 in het grootste geheim op Hydra doorgebracht. Daar heb ik een documentaire over gemaakt: “The Greek way.” Voor de Grieken was dat een totaal taboe-onderwerp.

Men zegt dat je fijn kan wandelen op Hydra, is dat zo?
Er zijn veel bijzondere wandelroutes. Een magisch tripje is helemaal naar boven de berg op naar het klooster Profitilias. In de zomer kan je dat alleen heel vroeg in de ochtend doen, anders is het te heet. Je moet veel water mee nemen, en wat te eten. De laatste trappen naar het klooster is het net of je de laatste treden naar de Heilige Graal betreedt. Als je boven bent, weet je niet wat je ziet: je kijkt bijna over het hele eiland heen, je verdrinkt in de overweldigende blauwe zee en lucht, het dorp ligt als een Hobbit koninkrijkje aan je voeten, de mensen zijn als mieren. Vooral in de maanden mei en juni kun je heerlijk wandelen. De natuur is dan op haar mooist, nog groen, niet droog. Soms laten we ons met een bootje naar het einde van het eiland brengen, en dan wandelen we acht of zeven uur terug naar het dorp. Alle paden en wegen zijn ongelijkmatig, daar krijg je elastische spieren van. Het dorpje is beeldig, vol leuke terrasjes en taverna’s. Als je er voor het eerst komt, moet je van steen zijn om er niet als een blok voor te vallen.

Bezoek je ook wel eens andere plaatsen in Griekenland?
Toen ik er woonde kwam ik voor mijn werk overal: de ene keer werd ik naar Leros gestuurd om een reportage te maken over de vreselijke psychiatrische instelling daar, de andere keer naar Kreta om een reportage te maken over een uit de hand gelopen familievete. Dan weer naar Rhodos voor een onroerendgoed schandaal, dan weer naar Thracie, de grens met Turkije, want daar waren problemen met de moslimbevolking. Nu ga ik het liefst naar Hydra. Het is ontroerend om met mijn kinderen te gaan. Wanneer ik met hen door de straatjes van Hydra loop, komen uit allerlei huizen oude mannetjes en vrouwtjes tevoorschijn om hen te begroeten. ‘We kennen jullie nog van toen jullie heel klein waren’, roepen ze in koor. Soms weten mijn kids niet meer wie ze zijn. Dat geeft niet: ze hebben daar duidelijk wortels. En ze spreken nog steeds de taal. Bovendien hebben ze er dierbare vrienden en vriendinnen. Omdat we altijd in de zomer terugkomen. Er komen zomers heel veel buitenlandse kinderen, al die jongeren zijn min of meer samen op Hydra opgegroeid. Vandaar dat mijn kinderen nu vrienden over de hele wereld hebben en kosmopolitisch in het leven staan.

Tot slot: wat denk je dat er nu met Griekenland gaat gebeuren? Ik zie het somber in. Als Merkel en Noord Europa, dat wil zeggen het IMF en Brussel, niet inzien dat nog meer bezuinigen simpelweg niet kan, onmogelijk is, Griekenland kapot maakt, dan gaat het mis. Er zal met heel veel moeite een soort van regering gevormd worden, die onder dwang toch nog meer bezuinigingen zal moeten doorvoeren. Die regering zal als een dictatuur moeten regeren, dwars tegen het volk in. Het Griekse volk zal in opstand komen. De mensen kunnen niet meer: ze zijn op, leeg en tot op het bot verraden en vernederd. Ze hebben niets meer te verliezen, dat is gevaarlijk. Onvoorstelbaar dat Merkel cum suis dat niet inzien en dat er nooit over solidariteit wordt gesproken, nooit over compassie, nooit over een Marshall plan voor Griekenland – en juist dat laatste is zo hard nodig. Dat de overheid niet functioneert en dat er hervormd moet worden, staat buiten kijf. Maar dit bezuinigingspakket werkt niet, het leed is onvoorstelbaar en evenredig groot, zonder ook maar een grammetje resultaat. En degenen die het minste schuld hebben, betalen het leeuwendeel van de topzware rekening. Die onrechtvaardigheid is onacceptabel. Ik denk de laatste tijd vaak dat een default en exit uit de euro onafwendbaar zijn. Als ik Griekse zou zijn, zou ik zo langzamerhand zelf uit de euro willen, ondanks alle desastreuze gevolgen. Alles lijkt beter dan langzaam stikken in de genadeloze wurggreep van Brussel en de financiële sector. In Nederland heeft men geen flauw idee hoe erg de crisis in Griekenland is. Onbegrijpelijk na al die tijd.