De pournari: een haat-liefde verhouding

Tekst en foto's: Fred en Anna

'Pournári’ was ook voor ons een nieuw woord toen we in Epiros kwamen te wonen, maar we kregen het al snel door. We kenden deze boom -want dat is het- al langer onder de naam Kermeseik of Hulsteik; we zijn immers biologen.  De Kermeseik (Quercus coccifera) is een altijdgroene laagblijvende eik met hulstblaadjes, niet te verwarren met de Steeneik (Quercus ilex). Deze Steeneik, die je in noord-west Spanje veel tegenkomt, wordt hoog, staat graag ver uiteen en bezorgt je zo veel minder last. De Kermeseik blijft namelijk bij voorkeur laag, tot zo’n 2 meter, houdt van het gezelschap van andere Kermeseiken en vormt zo een ondoordringbare barrière in het landschap. Hij groeit verrassend snel en komt dus al snel over het pad te hangen. De scherpgetande blaadjes maken krassen in je huid die makkelijk smetten en hij weet ook nog eens de puntjes als rechtopstaande splinters in je vel te drijven. Een schatje dus!

Vroeger hielden de geiten de paden open, want die hebben een stevig verhemelte en kunnen zeker met de zachte voorjaarsblaadjes best overweg. Helaas is herder een uitstervend beroep in Griekenland, en de rondtrekkende kuddes worden schaars.  Jagers zijn nog wel geneigd om hun paden open te houden, maar voorbij het bordje ‘verboden te jagen’ krijgen de paden de hoogte van wilde zwijnen. Op onze wandelreizen ben ik dus altijd gewapend met een snoeischaar, om de paden open te knippen.

Pournari, de blaadjes

Toch is de pournari een geliefd object. De ondoordringbaarheid kun je namelijk ook gebruiken als veehek. Gesnoeide takken over het pad of op je muur vrijwaren je van ongewenst bezoek. Epiroten zijn arm en pragmatisch, dus gebruiken ze graag de natuur om de natuur te bedwingen.  Daarnaast is het hout van de pournari uitstekend brandhout. Voor zo’n snelgroeiende boom is het hout verrassend hard en brandt langzaam uit. Zowel voor de open haard als de barbecue is het dus zeer geschikt.

Pournari

Als je hier een huis koopt wordt dat pas als volwaardig huis gezien als het een open haard bezit. En als je een open haard hebt, vragen ze of je ‘m wel aansteekt. En als je ‘m aansteekt: waarmee dan? Waar haal je je hout vandaan, en vooral: wat voor hout is het? Het antwoord moet zijn: ‘pournari natuurlijk, en goed droog, wat anders?’. Zo laat je zien dat je weet waarmee je bezig bent.

Ideaal brandhout!

We hadden goed geluisterd in de jaren dat we ’s zomers hier woonden, dus voor onze eerste Griekse winter schakelden we de locoburgemeester in. Die heeft ook een houtbedrijf en hij is vertrouwd; die belazert je niet. En inderdaad, het brandt als een tierelier! Dus nu houden wij ook van de pournari, ondanks de splinters na een recente tuinopruiming…

Ondanks de splinters houden we van de pournari!

Fred en Anna Internet: www.annahiking.nl