Griekse mythologie, de Twaalf Goden van Olympus

Door: Wendy Nikolidakis

De Griekse mythologie vormde de basis van het geloven en denken van de oude Grieken. De mythologie gaf verklaringen voor het onverklaarbare, voor het ontstaan van de wereld, de hemellichamen, de mensen, de goden en de natuurverschijnselen. Een mythe vertelt over de daden van goden en halfgoden. De oude Grieken geloofden dat er veel verschillende goden en andere mythische wezens bestonden. Wat voor ons nu mythologie is, was voor de oude Grieken religie.

Olympus, de hoogste berg van Griekenland (op de grens tussen Macedonie en Thessalie) was de plek waar de Olympische goden verbleven en waar de troon van Zeus stond, volgens de Griekse mythologie. De Goden daalden regelmatig af om de mensen hulp te bieden, te straffen en zelfs om kinderen te verwekken. De kinderen die verwekt werden uit de verbinding tussen een god en een mens worden halfgoden genoemd en zij hadden bijzondere eigenschappen. Zij verrichten heldendaden en werden door iedereen bewonderd. Het beroemdste godenhuwelijk uit de klassieke oudheid was tussen Zeus en Hera, het paar dat over het Griekse Pantheon heerste.

De twaalf olympische goden waren allemaal bijna oppermachtig, daar waar de macht van een van hen ophield, begon de macht van de ander. Alleen Zeus was oppermachtig. In veel zaken leken de goden op de mens, zij hadden hun zwakheden, hun passies, en gevoelens. Zij werden kwaad, jaloers, afgunstig en ze hadden lief, net als de mensen. De twaalf Olympische goden zijn: Zeus, Hera, Athena, Poseidon, Demeter, Apollo, Artemis, Hermes, Aphrodite, Ares, Hephaestus en Hestia.