100 weestbegroetjes

Door Dick Ridder

Na drie maanden onderwinteren, zoals ik eerder schreef, sinds zaterdag j.l. weer terug in Mirtos op Zuid Kreta. Een lange rit ieder jaar. Zes dagen onderweg naar Kreta, waaronder een aardig deel met de o zo Griekse Ferrymaatschappijen Anek en Minoan. Kom je in Venetië het slagschip op, dan gelden de Griekse wetten, gewoonten en tijden. Een yassou hier, een kalimera daar, druk door elkaar pratende politici en een lach-of-ik-schiet-serie op beide tv schermen, ook door elkaar en uiteraard het klokje een uur later. Je staat nog van het uitzicht op Venetië te genieten en het is in één seconde een uur later. Ja zo snel je wel heel rap de Eeuwigheid binnen. Maar vreest niet: als we in november terugreizen krijgen wij van Anek of Minoan op de Italiaanse kade het geleende uurtje gewoon weer terug.

Mirtos Kreta Boulevard

Met de smaak van Duitse en Oostenrijkse schnitzels, ook wel deurmatten genoemd en die van de aromatische Italiaanse pizza en de dramatische Griekse bootpasta nog ergens langs het verhemelte glijdend zaterdagmorgen op de kade van Heraklion aangekomen. En dan rijd je plotseling door dat adembenemend mooie landschap ten zuiden van Kreta’s hoofdstad. Wijnvelden die langzamerhand overgaan in olijvenvelden in het zoete morgenlicht van de Griekse zon. Door het stil genieten is Mirtos snel in zicht. Het slaperige, maar toch waakzame vakantiedorpje aan de Lybische zee omarmt ons als het ware. Want ja, zo begint het: de overburen komen op de auto af en kussen ons welkom.

Onze schoonmaakdame en gastvrouw Maria knuffelt ons het dorpsleven binnen. Passerende dorpsgenoten schudden de hand of plakken een rondroyale kus op onze wangen, vertrekken en komen binnen tien minuten terug met een tasje mierzoete sinaasappelen waaraan geen Spaanse oranjebol in de verste verte kan tippen. Zo gaat het de hele dag door. Lopend door het dorp, huisje in, huisje uit en allemaal het grootst mogelijke welkom. En heus, wij zijn bepaald geen Popi Jopies. Zo wordt iedereen hier nu eenmaal begroet. Zelfs als je een lang weekend elders bent geweest scheerschieten de welkommetjes je om de oren. Zo zijn de mensen hier in Griekenland, hier op Kreta, hier in Mirtos. En dat geeft ons, maar ook onze terugkerende gasten altijd een warm gevoel, opgeroepen door hartelijkheid en gastvrijheid. En vrolijk over de Paus gesproken: Het voelt aan als een enorm grote hoeveelheid weestbegroetjes. Maar nu is het allemaal weer gewoon. Iedereen doet zijn ding. Wij het onze. Klaarmaken voor een nieuw seizoen.

Met positieve berichten over toenemend toerisme in Griekenland in 2013. Wij merken het zelf aan onze boekingen, dat het wel eens een mooi seizoen zou kunnen worden. Wij hopen het. Voor onszelf, maar niet minder voor al die aardige mensen in ons kleine dorp, die wel een zetje kunnen gebruiken. Wij hopen het gewoon voor geheel Griekenland. U, lezer van deze weblog, weet, dat wanneer u naar Griekenland op vakantie gaat, u meehelpt dit positieve bericht waar te maken. Ook u maakt dan (opnieuw) kennis met het typigriekse weestbegroet! Tot ziens in Griekenland?

Links: *Dick Ridder runt in Mirtos (Kreta) zijn eigen appartementen en studio’s Villa Mertiza en is schrijver van het boek “en het werd…Griekenland” dat verkrijgbaar is bij alle online boekhandels.