Griekenland: 3696 vakanties Griekenland: 35323 hotels

Leven als een Godin in Griekenland

Tekst: Margot Thomaïdis-Zeebregts (Nederland,1962) woont sinds 27 jaar in Griekenland.

“Toen ik voor het eerst in Griekenland kwam, werd ik direct gefascineerd door dit prachtige land.
De fascinatie werd al gauw passie en ik wilde alles weten over het land, haar taal, cultuur, geschiedenis, maar ook het dagelijks leven van het Griekse volk.
Ik ging mijn bevindingen beschrijven en het resultaat is deze bundel van interessante en vaak hilarische verhalen over het land waar het allemaal begon.
Ik nodig u uit om mee te kijken door de ogen van een Nederlandse die leeft als een godin in Griekenland.”
Met een extra bijlage 'tips voor de actieve Griekenlandganger'.

Verhalen uit ‘Leven als een godin in Griekenland’ zijn eerder gepubliceerd in de Volkskrant, Griekenland Magazine, de Griekse Gids en Griekseagenda.
Prijs: € 13,95

Bestellen: griekenlandgodin@gmail.com
Voor meer informatie: https://www.facebook.com/pages/Godin-in-Griekenland/1496629493908041

Uit: 'komt een vrouw bij een bruiloft':

"...Achteraf gezien moet ik toegeven dat het mijn schuld was; ik had ook niet moeten zeggen dat mijn auto na twee jaar nog geen mankementen vertoond had. Hellooo!! Je woont in Griekenland meid! You know, het Boze Oog!? En ja hoor, 50 km vóór Athene: gedonder in de glazen! Het begon met een lampje dat aanging, de accu! Wat nou accu, hij rijdt toch gewoon! Negeren die handel! Even later: lampje nr.2, een leuk rood thermometertje. Wat nou thermometertje, er komt helemaal geen rook uit de motorkap! Negeren die handel! Totdat de auto het heft in handen nam met een groot knipperend ‘STOP’! Tja, misschien moesten we toch maar eens luisteren. De auto aan de kant gezet, zoon kijken, porren, dingen los en dan weer vast draaien, doorrijden, weer lampjes, het leek nergens op. Het was gelukkig bij een tolpost toen we stil stonden dat mijn kleine zwarte dropke er helemaal de brui aan gaf. Accu leeg! Dat betekende, behalve dat de motor afsloeg, dat hij ook geen lichten of alarmlichten meer had. Gelukkig was er voldoende licht bij de tolpost om niet in gevaar te zijn en konden we de auto naar de kant duwen, nog een keer dankbaar zijnd dat ik een Ceendje had en geen Porsche Cayenne want die zijn niet zo lekker te duwen! De wegenhulp gebeld die onmiddelijk te hulp kwam gesneld. De Griekenlandkenner merkt hier onmiddelijk op dat het om het dramatiseren van een waargebeurd verhaal gaat; in werkelijkheid wachtten wij precies 90 minuten op de takelwagen die ons naar Lagonisi zou brengen. De jongeman van de wegenhulp was erg aardig en behulpzaam en had in no time de auto op de oplegger getakeld.

Volgens goed Grieks gebruik stond hij het toe dat wij met zijn drieën op de twee stoelen in zijn cabine gingen zitten en zo waren wij klaar voor yet een nieuw avontuur. Ik in het midden en ‘Ionas met de vriendin op schoot ernaast. Terwijl wij wachtten op de chauffeur die de laatste hand legde aan het vastbinden van onze auto kreeg ik de kans een beetje rond te kijken in de cabine van de takelwagen. Al gauw begon ik een beetje ongerust te worden; ik zag autootjes, beertjes en andere speelgoedjes. Een groot kruis bengelde aan de achteruitkijkspiegel.Ik kreeg visioenen van een verloren puberteit die ingehaald moest worden en een groter vertrouwen in de Heer dan in onszelf als chauffeur. Als dit maar goed zou gaan! En ja hoor, zodra hij instapte gaf hij plankgas en zonder links of rechts te kijken stormde hij de weg op..."

Populair weblog

Top 10 Griekenland

Corona nieuws

Interviews

Populaire bestemmingen