Griekenland: 3696 vakanties Griekenland: 35323 hotels

Rhodos; eiland met flair

Tekst en fotografie: Koos van der Woude

Rhodos, Eiland van Zonnegod Helios, met onbeperkte mogelijkheden. Omgeven door een zee in allerlei kleurvarianten; van azuurblauw tot smaragd groen. Dat werd het eiland waar we naartoe gingen, naar het oude Ialisos (Trianda). Rhodos is een groot eiland, we huurden scooters, maar voor de lange afstand ook een auto. Om naar het twee kilometer lager gelegen toeristische deel te fietsen, staan bij het appartement ook fietsen. Daar kwamen we door een straatje met een verveloos oud huis. Maar dat had wel wat.

Epta Piges (zeven bronnen)
We gaan langs het oude vliegveld bij Maritsa. Dan een heuvelige weg door een groene omgeving. In Psinthos raadplegen we de kaart. Rond het dorpsplein staan drie tavernes. We moeten over Archipoli. Na een beproeving van 5 kilometer over een zeer stoffige steenslagweg, komen we een aanwijzing tegen dat de zeven bronnen niet ver meer zijn. Dat is prettig, want stof maakt dorstig.

Fraaie omgeving.
De weg naar de zeven bronnen ligt verscholen in een fraaie bosrijke omgeving. Langs de weg staat een stenen waterloop uit de oudheid. In de berm een dikke boom met een bord, daaruit konden we opmaken dat we in de buurt waren. Deze bronnen zorgden vroeger voor de watervoorziening op het eiland. Het water dat ontspringt in de bronnen stroomt door een smalle donkere mans hoge tunnel, die bijna 200 meter door de berg loopt. We besloten met gemengde gevoelens de waterloop te volgen. Elkaar passeren kan haast niet, dus je moet door en je ziet geen hand voor je ogen. Toch waden we verder door het 30 centimeter diepe koude water. In het midden is een ronde schacht, met in de stenen muur treden van ijzeren spijlen. Op drie meter hoogte zit het ontsnappingsluik. In de verte gloort licht, daar komt er een einde aan deze belevenis en het water stroomt in een klein meer van 25 meter doorsnee.

De oude stad
Het is ook zeer de moeite waard om de oude ommuurde stad te bezoeken. Men kan door een aantal poorten binnenkomen. Het geeft een prettig gevoel om hier rond te dolen. Veel schilderachtige plekjes.

We slenterden door smalle straatjes met leuke winkeltjes en smalle stegen vol booggewelven. Maar ook aangename zitjes, waar je flanerende toeristen kunt bekijken. In het midden, hoog boven alles uittorenend, een kasteel van de Johannieters. Door een eng steegje komen we op een gezellig plein. De tafeltjes en ongemakkelijke stoeltjes staan onder drie dikke 65 jaar oude ficussen. Tijd om wat te gebruiken, dachten we zo. Maar de stad heeft meer. De burcht bij de Mandrakihaven, met herten op pilaren bij de toegang. De oude korenmolens langs de weg en de jacht haven, waar toevallig een boot lag met de naam van mijn vrouw; Johanna.

Ook hier slenteren we een poosje rond. Als er een enorm cruiseschip binnenkomt, verplaatsen we onze stappen daar naar toe. Het schip is wel zes dekken hoog en voert de naam Perl. Het doet zijn naam zeker eer aan.

Een autorit naar Lindos
We rijden over een mooie rustige weg langs de kust en zijn op weg naar lindos; aan de oostkust. Bij Skala Kameira nemen we een pauze. Het vissersplaatsje ligt achter een uitspringende rots. Je kunt van hieruit naar een paar kleine eilanden. Wij vinden de taverna een stukje boven de kust ver genoeg. We laten ons een half uurtje meeslepen in de Griekse sfeer. Dan verder door een berglandschap. De weg stijgt en is omzoomd door naaldbomen. Het uitzicht wordt prachtig en langs de weg zien we terrasvormige hellingen met wijngaarden en olijfbomen. Net voor Kritinia staat een klein museum, daarin wordt de geschiedenis van het eiland uitgebeeld, o.a. met gebruiksvoorwerpen en klederdrachten. Dus tijd voor een stop. Het dorpje zelf lijkt zo uit een blokkendoos te komen, hele smalle straatjes, waar je elkaar niet kunt passeren. Buiten het dorp, zien we links het dorp Emponas liggen. Het ligt verscholen langs de boorden van de 1200 meter hoge berg Attavyros, grauw, grillig en spookachtig, maar heel imposant. Dan over een rotsachtige rivierbedding en dwars door een beboste omgeving, met veel bochtenwerk, tijdig aangegeven door de bekende gele borden.

Wanneer we aan de kust stoppen bij het plaatsje Genadio, hebben we al heel wat kilometers tussen de wielen. Soms door een woest landschap, met slapende bergdorpen, maar ook olijf en vijg boomgaarden of wild struikgewas. Langs de weg staat een oude molen, die zeker een flinke opknapbeurt nodig heeft. Aan het strand een authentieke taverne, met blauwe houten stoeltjes. De plek lijkt nog niet door toeristen aangetast. Het is warm en windstil. Achter een bord Griekse salade genieten we van het strand met een heldere diepblauwe zee, aan de einder twee witte zeiltjes.

Kudde geiten op de weg
Naar Lindos is het nog twintig kilometer. Een tweebaansweg weg, waar we zelfs stapvoets moeten rijden omdat er een kudde geiten over de weg loopt. We rijden langs de baai van Lardos, voor ons de heuvel met de burcht. De witte kubusvormige huizen van het stadje blakeren in de zon. Er zijn veel smalle straten en stegen, met winkeltjes, bars, cafés en taverna ’s. We besluiten de koelte van de bijna overdekte staatjes te volgen. Bij de trap naar het kasteel zakt de moed in onze schoenen. Veel treden en een zinderende warmte. De vrouwen vonden de koele staatjes aangenamer. Dat vonden wij ook en strijken neer op een gezellig terras. “ We komen zo!”, roepen de vrouwen en vluchten een kledingwinkel binnen. Daar wachten wij niet op, een Mythos in een koud glas moet kunnen.

Filerimos
Omdat we op steenworp afstand van de bijna 300 meter hoge heuvel Filerimos zitten, stond die ook op het programma. Het hoge kruis van beton, aan het einde van een fraaie laan, is al van verre te zien. Je hebt er een prachtig uitzicht, na de 55 treden van de wenteltrap in de smalle schacht. Maar ook het klooster in een schitterende omgeving, is de inspanning van een bezoek waard. De weg er naar toe slingert omhoog rond de met pijnbomen begroeide heuvel.