Griekenland - De Griekse Gids
Twitter Griekse Gids    Youtube Griekse Gids    Instagram Griekse Gids    Facebook Griekse Gids    Pinterest Griekse Gids
 
 



  Griekenland weblog

Actueel: Hoe beleven toeristen hun vakantie in Griekenland? - deel 2

Tekst en foto’s Jorgos Nikolidakis

Donderdag 2 juli 2015
Sinds gisterenavond laat ben ik op het eilandje Folegandros. Mijn reis vanaf Ios (ios) via een tussenstop bij eiland Sikinos duurt anderhalf uur en kost tien Euro. Aan de haven van Folegandros, Karavostasis, word ik opgewacht door Helena Soura die mij naar haar hotel brengt Aegean Star. Ik vraag aan Helena hoe het met de business gaat. Ze zucht: “Eigenlijk gaat het goed, maar ik maak wel zorgen. Ik heb geen afzeggingen, maar ik krijg heel veel emailberichten van klanten die vragen hoe de situatie in Griekenland is. Je ziet, ze worden in hun land door de journalisten bang gemaakt!”. Haar klanten zijn vooral Scandinaviërs.

Vanochtend ben ik al om 7.00 uur wakker. De zon schijnt, de hemel is helder. Perfect weer om foto’s te maken en te filmen. Folegandros is een klein eiland dat je in principe helemaal te voet kunt bewandelen. Je kunt ook de bus nemen die zeer regelmatig gaat, een taxi nemen of een motor of auto huren. Ik kies ervoor om te gaan wandelen, ik wil naar Chora lopen, de hoofdstad van het eiland dat vier kilometer verder ligt. Deze wandeltocht duurt ongeveer 45 minuten. Het schilderachtige stadje is schitterend, typisch Grieks;  smalle steegjes, kleine dorpspleintjes, pittoreske huisjes die met bloemen zijn opgefleurd. Knusse terrasjes, waar veel schaduw is door de bomen en overal weer die mooie kleurrijke bloemen. Als fotograaf is het hier genieten geblazen, want overal zie je mooie taferelen om te fotograferen. Ik betrap mezelf misschien op herhaling, maar bij zo’n pleintje heb ik de neiging om meteen te gaan zitten en een ijskoude frappe te bestellen. Het is nog maar 9.00 uur in de ochtend, toch zie je uit alle steegjes opeens toeristen opduiken die op de uitnodigende terrasjes komen ontbijten. Ook hier weer overal toeristen die aan het genieten zijn van hun vakantie in Griekenland, in tegenstelling met wat je in de Nederlandse media hoort!


Terrasje Chora Folegandros

Schuin tegenover mij is een cafeetje, een traditionele 'Kafeneion', waar wat oude, Griekse mannen zitten, ik schat hun gemiddelde leeftijd minstens 75. Ik luister aandachtig naar wat ze zeggen en je raadt het al; hun gesprek gaat over de economische crisis en over het referendum van aankomende zondag. Een man verheft zijn stem en is erg boos en tegelijk verdrietig: “Hoe is dit ons overkomen? Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat ik op mijn 85e niet meer aan mijn geld kan komen? Het geld wat ik verdiend heb door mijn hele leven hard te werken en mijn leven te riskeren! Moest ik 85 worden om deze vernedering mee te maken?” Zijn stem breekt. Ik ben ontroerd.

Ik raak in gesprek met de ober van de zaak waar ik zit. Nadat ik hem heb verteld dat ik in Nederland woon, vraagt hij mij: “Waarom zijn Nederlanders en Duitsers zo erg tegen de Grieken? Dat is in andere landen niet”. Ik vertel aan hem: “Niet alle Nederlanders zijn tegen de Grieken, er is een grote massa Nederlanders is die vóór Griekenland is. En deze massa wordt groter en groter omdat de gemiddelde Nederlander zich begint te verdiepen in de kwestie. Het is de Nederlandse regering en de Nederlandse media die een ‘hetze’ tegen Griekenland hebben gecreëerd die klakkeloos geloofd wordt door de doorsnee Nederlander. Nederlandse banken hebben teveel geld geleend aan Griekenland tegen torenhoge rentes. Dit hebben ook Franse en Duitse banken gedaan. Ze wisten dat als de Grieken niet konden terugbetalen, dan zou de Nederlandse, Franse en Duitse belastingbetaler de banken toch redden. Ze gokten dus met 0% eigen risico. Als er winst was, dan hadden de banken deze gepakt, als er verlies was, dan zou de Nederlandse belastingbetaler er toch voor moeten opdraaien. De Nederlandse regering en media echter, die vertelt het niet aan het eigen volk. Ze hebben het alleen over dat ze de Grieken geholpen hebben en dat ze niet willen hervormen.” De ober schudt zjn hoofd.

Even later loop ik het beroemdste straatje van Folegandros op waar ik een oudere mevrouw de was zie doen in een kommetje water (zie foto). Zij groet me vriendelijk. Ik vraag of ik een foto mag maken. “Natuurlijk mag dat!” antwoord ze en vervolgens vertelt ze me dat ze Margarita heet en heel haar leven in dit huisje woont. En ze vervolgt: “Ik heb kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ik maak me zorgen om hun toekomst. De situatie is ernstig omdat alles ook zo onzeker is. Ik heb een buurman die 95 jaar is en die heel zijn leven als schipper heeft gewerkt. Zijn kinderen en kleinkinderen hebben het financieel erg zwaar en iedere maand gaat bijna zijn hele pensioen naar hen toe. Hij helpt zijn kinderen en kleinkinderen en iedere maand wanneer hij betaald wordt gaat al zijn geld naar de familie. De meesten onder hen zijn de laatste jaren ontslagen en hebben geen geld meer om eten te kopen. Maar nu mag hij alleen maar €60 pinnen en daar is hij helemaal kapot van. Hij is verdrietig, hij kan zijn eigen mensen, met zijn eigen geld niet meer helpen”.


Mevrouw Margarita in Chora

Ik neem afscheid van Margarita en wandel vervolgens naar de beroemdste badplaats van Folegandros, Angali. Deze wandeltocht duurt 35 minuten. Het is heerlijk om door de natuur te wandelen, je proeft als het ware het eiland. Ik ben niet de enige, voor mij zie ik mensen lopen en achter mij nog meer. Op het strand is het redelijk druk, veel toeristen die aan het strand aan het zonnen zijn of in de blauwe zee zwemmen. Aan het vissershaventje ziijn toeristische bootjes die om het uur naar afgelegen stranden varen. In de zee verschillende dure jachtboten. Als toerist merk je gewoon niks van de situatie waarin Griekenland zich financieel bevindt. De situatie is helemaal anders dan er door de Nederlandse media geschetst wordt. Van de wandeling heb ik inmiddels dorst gekregen. Boven tegen een helling aan het strand zie ik een klein cafeetje. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over het strand. Tijd voor een koud biertje!

Het cafeetje wordt gerund door Georgia Papadopoulou en haar man Spyros. Behalve dranken worden hier zelfgemaakte specialiteiten verkocht, zowel zoet als hartig. Ik wil zoiets wel proeven, van zo'n flinke wandeling krijg je trek. Ik bestel een tirokolokithopita. Georgia vertelt me: “Wij hebben een grote tuin waar wij  allerlei groenten en fruit oogsten. Mijn man Spyros heeft 100 schapen en geiten en we maken onze eigen kaas. Onze kaas verkopen wij ook buiten Folegandros. Maar het zijn moeilijke tijden. Mensen hebben geen geld om uit te geven of durven het niet om reserves te hebben in geval van nood. Wij moeten van ’s ochtends tot ’s avonds werken om ook iets aan de kant te kunnen zetten want het zomerseizoen is kort en met het geld dat we in de zomer verdienen moeten we het ook in winter doen. Wij zijn nu bang met wat er kan gebeuren, stel je voor dat de toeristen wegblijven omdat ze bang zijn gemaakt...”

De hele dag heb ik vervolgens gewandeld en het eiland ontdekt. Heerlijk om door de natuur te wandelen en je niet druk hoeven te maken over wat de Nederlandse media zeggen. Wat een fantastisch gevoel.

’s Avonds loop ik terug richting  Karavostasis, naar het hotel. Opeens stopt een auto waarop ‘Camping Livadi’ staat en vraagt of ik mee wil rijden. Gratis lift dus. De chauffeur heet Marios die bij de enige camping van Folegandros (die Livadi heet) werkt. Hij is opgelucht dat ik Grieks spreek omdat hij geen Engels kan. Hij vertelt mij dat hij eigenlijk bouwvakker is, maar omdat er geen werk in de bouw meer is, is hij nu bij de camping van Folegandros komen werken. Hij vertelt: “Ik ben van de bouw weggegaan omdat men tegenwoordig €300 per maand aan bouwvakkers betaalt. De Euro heeft ons alleen maar kwaad gedaan, en stiekem hoop ik dat we terug naar de Drachme gaan”. Ik vraag aan hem: “Waarom denk je dat het goed is om terug naar de Drachme te gaan?” waarop hij antwoord: “De Euro heeft voor de Griek enorme schade veroorzaakt. Kijk maar, hoeveel Grieken leven tegenwoordig in Griekenland onder de armoedegrens. Dat was voor de Euro niet het geval! Ik herinner me mijn moeder die met 10.000 drachmen naar de supermarkt ging en met twee volle winkelwagens naar huis kwam, met €35 dus. Wat kun je nu met €35 kopen. Een frappe kostte toen 200 drachmen, ongeveer 60 cent. Nu betaal je €3 voor een frappe.”

Vrijdag 3 juli 2015
Ik maak me in de ochtend klaar om naar de haven te gaan want om 11.50 vertrekt de boot naar Amorgos, nog een Cycladen-eiland.. Gisterenmiddag toen ik bij een toeristenkantoor in Chora was, heb ik naar de mogelijkheden gevraagd en besloten om Amorgos als volgende bestemming te nemen. Amorgos is het meest oostelijk eiland van de Cycladen en ik heb er ontzettend veel zin om het te ontdekken.

Aan de haven hoor ik dat de boot 45 minuten vertraging heeft omwille van de harde wind (windkracht 7). Aan het strand naast de haven loop ik café-bar Syrma binnen en neem plaats op het terras. Op het terras zijn allerlei toeristen, Italianen, Fransen, Zweden en twee Grieken uit Karpathos. Ook hier is de sfeer zeer relaxed. Mensen lachen, maken foto’s, ze genieten heel duidelijk van hun vakantie. Aan de tafel naast me zitten drie jonge Zweedse meiden, een jaar of 18-20 schat ik in. Ze zijn ook op de boot aan het wachten maar zijn wat eerder gekomen om te ontbijten. Ze zijn met de eigenaar van de bar Manolis aan het praten, ze kennen hem goed zo te zien want ze maken grappen. Opeens vertelt een van de meisjes dat ze jarig is vandaag en geen 10 minuten later komt Manolis met een taart aanzetten, wat waren de meisjes blij verrast. Een spontane tractatie van de eigenaar!


Op de foto met Helena en Manolis

Ook ik raak in gesprek met Manolis, een superaardige man, hij vertelt me over van alles en nog wat, over vroeger, over nu, over de crisis. HIj vertelt me over zijn gastenboek waar duizenden recensies in staan van mensen uit de hele wereld. Hij wil het gastenboek gaan digitaliseren zodat het ook op internet te lezen is door iedereen. Terwijl ik op de boot zit te wachten komt hij opeens met hapjes en een paar glaasjes raki aanzetten! “Waarom is dat?” vraag ik hem. “Zomaar, omdat ik het leuk vind jou ontmoet te hebben. Ik hoop dat jij met je vrouw terug zal komen en voor een langere periode op ons eiland zullen blijven” is zijn antwoord. Opeens roept Manolis “Snel, de boot is daar!” en inderdaad, dat klopt ook! We nemen afscheid en wensen elkaar het allerbeste.

Ik stap op de boot die helemaal vol zit met toeristen. De boot is afkomstig van Milos, gaat eerst naar Santorini en vervolgens naar Amorgos. Rond 15.00 uur arriveer ik in Amorgos, bij de haven van Katapola. Het is druk aan de haven, overal staan mensen de nieuwe bezoekers op te wachten. Aan de overkant van de haven zie ik tegen muren met grote letters ‘Ochi stin sklavia tis Troika’ met andere woorden ‘Neen tegen de slavernij van Trojka’. Het referendum van aanstaande zondag leeft dus hier ook.


Neen tegen de slavernij van Trojka

Ik loop naar het hotel Aegean of Amorgos dat ik via booking.com gisterenavond pas geboekt heb. Dimitris, de eigenaar verwelkomd mij met een rakomelo, dat is raki met honing. Rakomelo wordt heel veel op Amorgos geproduceerd en is vrij populair op het eiland vertelt Dimitris mij. Ik laat mijn spullen achter en ga een stukje in Katapola wandelen. Het is erg gemoedelijk. Je ziet hier ook veel zeilboten, ook uit Nederland, waarop staat ‘Elegast Noordwijk’.

Het is inmiddels laat in de middag en bij de terrasjes ruik je allerlei heerlijke geuren. Ik kies voor de vistaverne Akrogiali. De vistaverne is van Babis, een fervent duiker. Zijn broer Kostas helpt in de bediening. Op de muur hangt een foto waar hij te zien is met een vis van 52 kilo! Terwijl we aan het praten zijn krijg ik bericht van Wendy uit Nederland dat in het RTL nieuws gezegd wordt dat er schaarste in voeding is op de Cycladen. Ik breng de boodschap meteen over aan Babis en zijn verraste blik spreekt boekdelen. Ik vind het ook raar want op alle terrasjes bij alle restaurants zitten mensen gewoon te eten en zoiets heb ik hier niemand horen vertellen. Babis vertelt: "Eergisteren waren hier 600 zeilboten (regatta race), we hebben als gemeenschap aan iedereen gratis eten en drinken gegeven!". Als ik Wendy hoor dan lijkt de berichtgeving over Griekenland in Nederland "ietwat doorgeslagen". Is het om bepaalde druk uit te oefenen? Tegen wie? Het Griekse volk? Dat hoop ik toch niet!


Kostas (links) en Babis(midden) bij Akrogiali op Amorgos

Zondag wordt het referendum in Griekenland gehouden. Het lijkt alsof de Grieken 50/50 zijn. Ik ben benieuwd wat het zal worden: JA VOOR EUROPA EN NOG MEER BEZUINIGINGEN of WORDT HET NEE! ? Wat het ook wordt, ik hoop dat iedereen zijn wijze verstand gebruikt om tot de beste oplossing voor alle betrokken partijen te komen.

Ik sluit dit artikel af met een geweldig artikel dat gisteren laat in nacht door de Volkrant is gepubliceerd (eindelijk ook de andere kant van het verhaal).
Iedere Nederlander moet dit lezen en ik vraag me af wat mijnheer Dijsselbloem hierover te zeggen heeft. Waarschijnlijk zal zijn antwoord zijn: "Hier geef ik geen antwoord op"
Kwijtschelding Griekse schuld is onvermijdelijk »
 

 


Lees ook deze populaire artikelen

Griekenland: een ander perspectief
Griekenland: een ander perspectief
Hotels die ideaal zijn voor een stedentrip Athene
Hotels die ideaal zijn voor een stedentrip Athene
28 Oktober 1940:  De ΟΧΙ (όchi=nee) dag -  W.O. II in Griekenland
28 Oktober 1940: De ΟΧΙ (όchi=nee) dag - W.O. II in Griekenland
Volkswagen maakt van Astypalea een ecologisch eiland
Volkswagen maakt van Astypalea een ecologisch eiland

© De Griekse Gids 2000-2024