Griekenland: 3696 vakanties Griekenland: 35323 hotels

Griekenland: een ander perspectief

Tekst: Aris (Arjiris) Angelou*

Mijn naam is Aris (Arjiris) Angelou en ik ben een gediplomeerde Nederlandstalige gids in Griekenland. Geboren en getogen in Athene. Al meer dan 35 jaar begeleid ik groepen door heel Griekenland. Nederland is door de jaren heen mijn tweede land geworden. In vijfendertig jaar tijd heb ik duizenden Nederlanders rondgeleid. Allerlei “soorten” Nederlanders...Vanaf “Jan Modaal” tot en met professoren en ministers... In dat opzicht zou ik kunnen beweren dat ik de gemiddelde Nederlander “beter” ken dan de gemiddelde Griek aangezien ik in mijn eigen land een nogal beperkte vriendenkring heb waar ik mee omga... Het zijn twee landen die soms heel sterk verschillen.

Aris Angelou in Athene

Toen ik vijf jaar oud was bracht ik mijn eerste bezoek aan Nederland. Ik werd toen gevraagd door een nederlandse journalist wat ik van Nederland vond. Als antwoord gaf ik toen dat alles anders was dan in mijn eigen land. Het weer, het landschap, de huizen, de mensen, het eten. Eén ding was wel hetzelfde. De kinderen! Dat was helemaal waar. Voor kinderen tot een bepaalde leeftijd is gebarentaal een prima communicatiemiddel. Het is pas later dat men de stempel van een zekere etnische identiteit krijgt, iets wat bepaald wordt door onder andere de levenswijze, de mentaliteit en de cultuur, het onderwijssysteem.. Anderzijds behoren beide landen tot de grote Europese familie en genieten dus van de gemeenschappelijke normen en waarden die de Europese cultuur karakteriseren.

De vraag luidt hier wat men in Europa onder gemeenschappelijke normen en waarden verstaat...Dat is een thema waar men binnen Europa nauwelijks of in ieder geval weinig aandacht aan besteedt en meer specifiek wat de jonge generaties betreft. Het probleem naar mijn mening heeft duidelijk ook met het onderwijssysteem te maken. Bijvoorbeeld: in verschillende Europese landen waarvan Nederland inbegrepen, vindt men dat klassieke talen, geschiedenis en aardrijkskunde weinig te bieden hebben aan de ontwikkeling van de moderne mens en dus overbodig zijn. Geschiedenis brengt geen geld op. “Wat koop je er voor”..hoor je sommige mensen zeggen.. Ik ga vaak met middelbare scholieren uit Nederland op stap. Het zijn studiereizen van 18 jarigen die naar Griekenland of naar Italië gaan om kennis te maken met de klassieke culturen. Het is herhaaldelijk voorgekomen dat ik tijdens gesprekken met scholieren over de waarden van de Europese cultuur opmerkingen kreeg...Spreek ik over de vrede, of over de vrijheid van mening of de vrijheid van de pers of over de positie van de vrouw in de Europese samenleving, dan vinden ze dat allemaal vanzelfsprekend. Ze staan niet stil bij het feit dat er in het verleden vele mensen hard hebben gevochten zodat men tegenwoordig van die vrijheid kan genieten. Op zich wel logisch dat men dan zo oppervlakkig denkt aangezien er in een zeer competitieve, materialistische consumptiemaatschappij geleefd word.

Aris wijzend naar de Akropolis