Griekenland: 3696 vakanties Griekenland: 35323 hotels

Tinos en Andros

Door: Sancha Schuurs

Over middeleeuwse dorpjes, bronnen en rivieren

“Andros is echt mijn eiland!” zei mijn Griekse vriendin Diana. “Het is er zo mooi en groen. Daar móét je echt een keer naartoe gaan!” Tinos stond al op mijn verlanglijstje en omdat manlief het allemaal best vond, nam ik contact op met Jorgos van Griekse Gids Reizen.

“Ik zie dat je eilandhoppen Andros en Tinos in het assortiment hebt. Maar ik wil net een andere verdeling van dagen en ik wil graag een hotel in Tinos-stad met uitzicht op zee en alle voorzieningen op loopafstand. Kan dat?” “Gaan we regelen”, zei Jorgos lachend. En zo kwam het dat we een reis op maat kregen aangeboden, precies volgens onze wensen.

Sancha op Tinos

TINOS

Tinos-stad
We komen pas aan na zonsondergang. De volgende dag zien we pas echt hoe mooi de stad is. Achter de boulevard is het een wirwar van straatjes. Twee grote straten leiden naar de kerk waar Tinos bekend om staat.

De Panagia Evangelistra in Tinos-stad is indrukwekkend! Hij is gebouwd in 1823 op de plek waar de non Pelagia een icoon van de Heilige Moeder vond nadat ze een visioen kreeg. Elk jaar op 15 augustus komen er duizenden gelovigen hier naartoe op bedevaart. Maar ook nu zijn er elke dag gelovigen die de kerk bezoeken en er zelfs op handen en knieën naartoe kruipen.

Panagia Evangelistra Tinos
Panagia Evangelistra

Mijn oog valt op een paar prachtige schilderijen. Een man is in zijn atelier aan het werk. “Kom maar binnen”, wenkt hij. Hij is net bezig met de restauratie van een antiek icoon. “Sinds zes jaar woon ik weer op Tinos”, vertelt hij, “daarvoor heb ik 30 jaar gewoond en gewerkt op de heilige berg Athos. Daar schilderde ik iconen. Dat doe ik nu nog. En ik leid mensen op om op de traditionele manier iconen te schilderen. En ach, die schilderijen doe ik er als hobby bij.”

Tinos kunstenaar
Kunstenaar op Tinos

Foto’s van oma
Arnados is het hoogst gelegen dorp van het eiland. Dit dorp is een labyrint met boogjes en fotogenieke straatjes. Als we bij de plaatselijke kafeneion annex pantopoleio een lokaal biertje bestellen, krijgen we er een bordje vol lekkernijen bij. “Hoe lang heeft u de winkel al?” vraag ik aan de al wat oudere eigenaren. Het ziet er van binnen uit of de tijd heeft stilgestaan. Met een houtgestookte kachel en een ouderwetse kruidenierskast met daarin een enorme variatie aan producten: scheerschuim, bloem, kruiden en schoonmaakmiddel. “Drie jaar,” zegt de man trots. “Oma heeft het gerund tot aan haar dood. Daarna namen wij het over,” legt zijn vrouw uit. Er komen meteen foto’s van oma tevoorschijn.

Doe wat je leuk vindt
Pirgos is al net zo prachtig. Het is het grootste en oudste dorp van het eiland. We zitten op een terras onder een prachtige oude plataan op het plein. Antonis zet een koud drankje op onze tafel. “Ik ben geboren in Athene. Ik heb gestudeerd aan de Sorbonne in Parijs. Daarna ben ik naar Brussel verhuisd waar ik hotelmanagement heb gedaan. Vervolgens heb ik voor de Europese Commissie gewerkt en daarna ben ik voor de EU manager facilitaire dienstverlening geworden. En nu werk ik hier en ik heb er nog een klein hotel bij.” “Goed zo”, zeg ik, “je moet doen wat je leuk vindt. Ik ben ooit begonnen als lerares, heb daarna bij verschillende woningcorporaties gewerkt en nu heb ik een Griekse winkel. Misschien ga ik wel zaken doen met je buurvrouw. Zij maakt zoveel heerlijks!”. Ik kom net van Margarita’s winkeltje waar ik een keur aan potjes met huisgemaakte lekkernijen heb gekocht.

11.00 uur, tijd voor raki!
“Doe jezelf een plezier en ga naar Volax”, mailde Willem. Hij woont al jaren in Griekenland en als hij iets aanraadt, dan heb ik er het volste vertrouwen in dat het bijzonder is. En inderdaad, dit dorpje heeft alles! Kramen met kruiden en streekproducten, een openluchttheater en een bron. Het ligt bovendien in een bijzonder landschap. Enorme rotsen die duizenden jaren geleden ontstonden door een vulkaanuitbarsting kregen in de loop der tijd door de wind een ronde vorm. Die keien werden volgens de mythologie gebruikt bij een Titanenstrijd. Volax is ook het dorp van de dichtkunst. Op deuren, muren en luiken zijn gedichten geschilderd van beroemde dichters en liedjesschrijvers. “Hier, drink lekker een glaasje raki!” Het is 11.00 uur als we de mandenmaker bezoeken. “Γεια μας, proost!” roept de mandenmaker vrolijk. We krijgen er ook nog een koekje bij. En natuurlijk kopen we een mandfles. Zijn vrouw vult die met raki. “Dat is goed voor je gezondheid”, lacht ze.

Mandenmakers Tinos

Wonen in een ouzeri
“Voor frappé moet je bij de buren zijn”, bromt Petros vriendelijk. Panormos is een leuk, levendig vissersplaatsje. We zitten bij een pittoreske ouzeri. “Wat een pláátje is dit”, zucht ik tevreden als manlief terug komt van het toilet. “Ja, buiten wel”, zegt hij, “maar het lijkt wel alsof ze in de ouzeri wonen. Er staat een naaimachine op tafel en overal ligt was.” Dat moet ik natuurlijk ook bekijken. En inderdaad, wat een meuk! Het is er smoezelig, het stinkt naar oude sigarettenrook, de bar is nauwelijks bereikbaar door alle rommel die overal rondslingert en in de toiletruimte liggen de scheerspullen van de oude man die het tentje samen met zijn vrouw bestiert. Ik lach me rot. Maar aan de buitenkant is het inderdaad een plaatje.

Rondleiding in het…. Grieks!
“In welke taal zal ik de rondleiding doen?” vraagt de gids van het voormalige Ursulinenklooster in Loutrá. De Italianen kiezen voor Engels. En dan begint de gids in het Grieks te ratelen: “Het klooster deed later dienst als meisjesschool. Zij studeerden daar onder andere muziek, schone kunsten en leerden er weven, handwerken en schoenen maken.“ Ze ratelt maar door in het Grieks en de Italianen kijken me hulpeloos aan. Ik versta er ongeveer de helft van en moet inwendig een beetje lachen. “Ach”, troost ik ze na afloop, “we hebben de informatie ook in het Engels op papier gekregen en alleen het gebouw al was de moeite waard om te zien.”

Tinos
Tinos

Xombourgo
“Zijn jullie al op Xombourgo geweest?” vraagt Christos. “Xombourgo, wat is dat?” wil ik weten. “Dat is die imposante rots die je op weg naar de dorpjes in het landschap ziet verrijzen. Daar bovenop ligt Castro en als je de rots beklimt, dan heb je een fantastisch uitzicht!” Vanaf het plaatsje Koumaros loopt een wandelpad. Aan de voet van de rots ligt een mooi kloostertje. Het is indrukwekkend! Niet alleen het fort, maar ook het uitzicht.

ANDROS

Verliefd op Batsi
We zijn meteen al verliefd op Batsi. Wat een leuk plaatsje! Onze studio in Erato Appartments is geweldig! Op ons balkon genieten we van het mooie uitzicht. Wat is het fijn om hier te zijn! Dankjewel Jorgos Nikolidakis, dat je dit mooie plekje gevonden hebt!

Erato Apartments Andros
Erato Apartments in Batsi op Andros

De onbekende zeeman
Chora is de hoofdstad van Andros. Het nieuwe deel van de stad kent deftige herenhuizen en noemt men ook wel Μικρά Αγγλικά (Klein Engeland). Op het Plateia Platanou zijn veel terrasjes en een Turkse bron uit 1818, de Kambani-fontein. We gaan de oude stadspoort door en dan is het opeens of we in een andere wereld zijn. Geplaveide straatjes, gekleurde huisjes, binnenhofjes met bloemen... het is er heerlijk ronddwalen. Het Rivaplein is helemaal van marmer. Hier staat het imposante standbeeld van de Onbekende Zeeman. Een oude stenen boogbrug leidt naar een eilandje met daarop de ruïne van het oude Kastro. En daar weer achter ligt een eilandje met een vuurtoren.