Griekenland: 3696 vakanties Griekenland: 35323 hotels

Reisverslag: Ik mag naar Kreta!

Door Patty de Man

Zondag 1 september 2013. Ik ben net enkele dagen terug uit mijn geliefde Griekenland en de heimwee wordt met de dag erger. Terugdenkend aan de mooie tijd op Chios kruip ik met mijn laptop op de bank en open mijn mailbox om te kijken of er nog belangrijk nieuws is met betrekking tot het nieuwe studiejaar, dat de dag erop zal beginnen. Er komt net een email binnen van De Griekse Gids, met als onderwerp ‘Winnaar reis naar Griekenland’.

Argeloos open ik de e-mail, in de veronderstelling daar een bericht aan te treffen in de trant van: “Beste Patty, je hebt meegedaan aan onze wedstrijd met als hoofdprijs een 8-daagse vliegvakantie naar Kreta. Helaas heb je niet gewonnen. Wil je alvast inspiratie opdoen voor een leuke vakantie naar Griekenland, kijk dan op onze website www.grieksegids.nl.”

Mijn ogen vliegen over de regels. En nog een tweede keer. En een derde keer. En een vierde keer. Zie ik dat nou echt goed?! Staat daar mijn naam als winnares van de vakantie naar appartementen Eleni Village in Ammoudara op Kreta? Ook al heb ik de email intussen vier keer gelezen, nog steeds heb ik het idee dat ik droom. Ik klik mijn mailbox weg om hem enkele seconden later opnieuw te openen. En ja hoor, de e-mail van De Griekse Gids met het bericht dat ik de vakantie heb gewonnen staat daar toch echt, tussen mijn andere e-mails. Na wat heen en weer te hebben gemaild met Giorgos en Wendy van De Griekse Gids dringt het dan eindelijk echt tot mij door: IK MAG NAAR KRETA!

Eind oktober is het zover. Al vroeg in de ochtend sta ik samen met mijn neefje, de gelukkige die met mij mee gaat naar Kreta, op Schiphol. We hebben beiden erg veel zin in de week die komen gaat! De vlucht vertrekt mooi op tijd, en enkele uren later, na al enige tijd een prachtig uitzicht te hebben gehad op het vasteland en de vele eilanden van Griekenland, landen we op het vliegveld van Heraklion. Wat is het fijn om weer terug te zijn in Griekenland!

Tijdens de taxirit om Heraklion heen, naar de accommodatie in Ammoudara, zie ik al wat bekende plekjes. Kreta is namelijk het eiland waar ik enkele jaren geleden een semester heb gestudeerd in het kader van een uitwisselingsprogramma tussen Europese universiteiten. Weliswaar was dat in Rethymnon, meer richting het westen, maar de hoofdstad van het eiland, Heraklion, heb ik toen natuurlijk ook meerdere malen met een bezoekje vereerd. Nadat we ons hebben geïnstalleerd in het leuke en ruime appartement besluiten we te voet Ammoudara te verkennen. We lopen een stuk door de hoofdstraat met haar vele winkeltjes, minimarkten en restaurantjes en slaan daarna rechts af, zodat we op het mooie zandstrand uitkomen. Via het strand lopen we weer terug in de richting waaruit we gekomen zijn. Het is heerlijk wandelweer, dus besluiten we door te lopen naar Heraklion, alwaar we ongeveer een uur later uitgeput neerploffen op een typisch Grieks rieten stoeltje in een van mijn lievelingstavernes in Heraklion, ‘Ligo krasi…. Ligo thalassa….’, vlakbij de Venetiaanse haven. Hier genieten we, omringd door Grieken, van de heerlijke mezedes die we besteld hebben en de loukoumades en raki die we daarna van het huis krijgen. Het loopt al tegen de avond als we voldaan beginnen aan de wandeling terug naar Ammoudara. Onderweg slaan we nog even wat boodschappen in bij de grote Carrefour en eenmaal terug bij Eleni Village duiken we op tijd ons bed in. Het was een lange, vermoeiende, maar zeer geslaagde eerste vakantiedag.

De dagen die volgen vermaken we ons overdag voornamelijk in Ammoudara zelf. Hoewel het toch al eind oktober is is het nog schitterend weer. Volop zon en temperaturen rond de 25 graden. Op het strand staat af en toe een wat frisse wind vanaf zee, maar op de zonneweide bij het zwembad van het appartementencomplex liggen we heerlijk beschut en kleuren we zowaar nog wat bij. ’s Avonds genieten we van het lekkere eten in het restaurant dat hoort bij Eleni Village en nemen we nog een afzakkertje bij de bar.

Op donderdag staan we op tijd op en nemen de lijnbus naar Heraklion. Na ontbeten te hebben bij de Grigoris-Coffee Right tegenover het busstation van de KTEL nemen we de bus naar Rethymnon, de stad waar ik gestudeerd heb! De busrit duurt zo’n 1,5 uur. Vanuit de bus hebben we een mooi uitzicht op de Psiloritis, de hoogste berg van het eiland, en op de prachtige kustlijn. In Rethymnon is er op donderdagochtend weekmarkt op de parkeerplaats naast het stadspark. Een goede plek om kaas, honing, verse groenten en fruit en zelfs wijn of raki te kopen rechtstreeks van de boeren uit de dorpen rondom Rethymnon. Ook als je niets nodig hebt is het erg leuk om hier even rond te lopen en dus is dit het eerste dat we doen zodra we in Rethymnon zijn arriveren. Vanaf de markt lopen we via het Tesseris Martires-plein en de Megali Porta het oude stadscentrum in. We slenteren een tijdlang door de prachtige smalle straatjes, over het plein met de Neratze-moskee, langs de Rimondi-fontein en langs het mooie, maar erg toeristische, Venetiaanse haventje, tot we uiteindelijk uitkomen bij het archeologisch museum en de ingang van het fort (Fortetza). Het archeologisch museum is niet heel groot, maar toch zeker de moeite waard om te bezoeken.

Het fort is eind 16^e eeuw gebouwd door de Venetianen en is een van de best bewaard gebleven forten van het eiland. Op het fort is het heerlijk rustig, dus we kunnen op ons gemak alles bekijken en genieten van het uitzicht op de stad, de zee en de Lefka Ori, het gebergte ten zuidwesten van Rethymnon. Na een uurtje beginnen onze magen te knorren en besluiten we het fort te verlaten en op zoek te gaan naar een plekje om wat te eten. Nou is dat op zich geen moeilijke opgave in Rethymnon, dat vol zit met goede tavernes en leuke cafés, maar als je zeker zo’n 10 tentjes in gedachten hebt die je kent en eigenlijk allemaal wel wilt bezoeken in dat ene dagje Rethymnon is het lastig kiezen. Uiteindelijk wordt het Harris, de beste crêperie ter wereld. Nou ja, in mijn ogen dan. Nu de keuze voor het restaurant is gemaakt ligt er een bijna nog moeilijkere keuze voor ons: “Welke crêpe nemen we?”. Uit de bijna honderd soorten crêpes kiezen we uiteindelijk een zoete en een hartige, die we vervolgens beide delen. Het smaakt heerlijk! Na de lunch maken we nog een korte wandeling langs de boulevard en het mooie zandstrand, waarna we terug lopen naar het centrum en ons met een waterpijp en een Mythos settelen op een bank in de zon bij Asikiko, een rakadiko-mezedopoleio in het straatje naast de Neratze-moskee, terugkijkend op een erg leuke dag in Rethymnon. Eenmaal terug in Heraklion eten we nog even een pita gyros in het centrum, voordat we de bus nemen naar Ammoudara.

Vrijdagochtend- en middag relaxen we bij het zwembad van Eleni Village. Aan het eind van de middag nemen we de bus naar Heraklion, waar we de eerste paar uur gebruiken om te winkelen. Daarna zetten we koers naar het Flocafe, waar we met drie van mijn Griekse vriendinnen hebben afgesproken om wat te drinken en bij te kletsen. Erg leuk natuurlijk om ze na zo’n lange tijd weer terug te zien! Het loopt al tegen elven als we het Flocafe verlaten. Tijd om te eten dus. We lopen richting de markt op zoek naar het door de Griekse vriendinnen aanbevolen restaurantje

Peninta-Peninta (50-50). Wie denkt dat 23.00 laat is om nog uit eten te gaan heeft het mis! Dit is namelijk spitsuur voor veel restaurantjes op Kreta! De meeste die we passeren zitten dan ook bomvol. Gelukkig vinden we nog een plekje bij Peninta-Peninta. Het blijkt een erg leuk modern, maar toch ook weer typisch Grieks restaurantje dat erg geliefd is onder jongeren. We genieten van onze echt Griekse mezedes en de Griekse popmuziek die wordt gedraaid door de deejay achterin het restaurant. Tegen 02.00 begint het rustiger te worden en verlaten ook wij het restaurantje. We nemen nog een drankje in Guernica, een van de vele barretjes die Heraklion rijk is, en keren daarna met de taxi terug naar Ammoudara.

Zaterdag gaan we opnieuw naar Heraklion. We maken eerst een wandeling langs de overblijfselen van de oude stadsmuur, de Morosini-fontein, de Venetiaanse loggia, de Agios Minas- en de Agios Titos-kerk en de Venetiaanse haven met het fort. Vervolgens bezoeken we het archeologisch museum en het historisch museum. Beide musea zijn aanraders voor hen die graag wat meer willen weten over de geschiedenis van het eiland. We bekijken op ons gemak de vele vondsten die tentoongesteld zijn in de musea en lunchen daarna weer uitgebreid bij ‘Ligo krasi…. Ligo thalassa….’, de taverna aan de haven. Na het eten lopen we langs de zee naar het Pankritio stadion, waar mijn neefje een voetbalwedstrijd bijwoont tussen de plaatselijke club Ergotelis en Olympiakos uit Piraeus. Helaas voor de Kretenzers kon Ergotelis net niet winnen, maar dit mocht de pret niet drukken. Zodra mijn neefje het stadion binnen was liep ik vast rustig terug richting Eleni Village, onderweg nog even een korte stop makend bij de Carrefour om wat Griekse drank en etenswaren in te slaan voor in Nederland. Wat later op de avond nemen we voor de tweede keer die dag de bus naar Heraklion voor een gezellig stapavondje. Het is al laat, of beter gezegd vroeg in de ochtend, als de taxi ons weer afzet in Ammoudara.

Zondag is alweer de laatste dag van onze vakantie. Natuurlijk is er nog veel meer moois te zien op Kreta, zoals de steden Agios Nikolaos, Sitia en Chania, de opgravingen van Knossos, Festos en Gortyna, de stranden van Vai, Preveli, Balos en Elafonisi, de kloven Samaria en Imbros, de leuke kustplaatsjes Plakias, Sfakia en Matala. En dit zijn nog maar enkele van alle mooie plekken op het eiland, er zijn er te veel om op te noemen. Een groot deel van het eiland heb ik gezien toen ik in Rethymno studeerde, maar uit ervaring weet ik ook dat elke wandeling, elke fietstocht en elke autorit weer verrassingen oplevert. Het eiland is zo groot dat je elke keer weer iets nieuws ontdekt; een nieuw weggetje, een nieuw strandje, een dorpje waar je nog niet eerder geweest bent of een goede taverne. Op Kreta raak je nooit uitgekeken, en we zullen dan ook zeker nog eens terugkomen. De laatste vakantiedag gebruiken we om onze koffers in te pakken, nog even van de Griekse zon te genieten bij het zwembad en een drankje te doen bij de bar van Eleni Village. Enkele dagen eerder hadden we op een poster in het bushokje gezien dat er twee Kretenzische zangers/muzikanten zouden optreden in een restaurant in Ammoudara. Het leek ons wel een goede afsluiting van onze vakantie om dit optreden bij te wonen, dus hebben we een tafeltje gereserveerd. De avond begint om 22h. Het publiek bestaat voornamelijk uit grote groepen Kretenzers uit de omliggende dorpen, wij zijn duidelijk de enige buitenlanders die op de hoogte waren van het optreden. Het eten valt helaas wat tegen, maar de Kretenzische muziek is erg goed en de sfeer zit er al snel in. Het duurt dan ook niet lang tot de eerste Kretenzers zich op de dansvloer bevinden. Al met al doet het me wat denken aan het doopfeest en de bruiloften die ik heb meegemaakt tijdens mijn studie in Rethymnon. Het is erg gezellig en het feest zou ongetwijfeld nog tot in de vroege uurtjes doorgaan, maar wij vinden het toch tijd worden om ons bed op te zoeken, aangezien we de volgende ochtend weer op tijd op het vliegveld moeten staan.

Nog enigszins slaperig staan we op maandagochtend bij de ingang van Eleni Village te wachten op de transferbus die ons naar de luchthaven zal brengen. Het personeel van het complex zwaait ons uit. Wij waren de laatste gasten van het seizoen. Spoedig zal ook op Kreta de herfst zijn intrede doen. Het personeel kan nu gaan uitrusten en zelf vakantie gaan houden. Wij vertrekken met ons hoofd vol mooie herinneringen naar de Nederlandse herfst. Er trekt die dag een zware storm over Nederland, waardoor we nog niet zullen kunnen landen op Schiphol. Het vliegtuig blijft daarom nog even aan de grond staan in Heraklion. Na zo’n 2,5h krijgen we toestemming om op te stijgen. Nog een allerlaatste blik werpen we op het eiland. “Dag Kreta, we’ll be back!”